Dag 15: Yoho National Park

Vandaag is het Canada Day, maar we hebben toch het pannenkoekenontbijt van de brandweer maar even gelaten voor wat het was. We hadden een beetje het idee alsof we zouden partycrashen als we het feestje van het dorp zouden gaan bezoeken, waarschijnlijk zou men dat niet zo opvatten, maar toch. Na ons eigen ontbijtje zijn we op pad gegaan naar Yoho National Park, dat eigenlijk bijna tegen Lake Louise aan ligt. Het weer zag er bijzonder mistroostig uit; je zag niet alleen de bergen in de verte niet, maar ook de bergen vlak naast de weg gingen schuil achter laaghangende bewolking. De eerste stop was bij Spiral Tunnels, een spoortunnel waar de trein in de berg een 'bochtje' maakt en je dus de trein aan de ene kant uit de berg ziet komen terwijl hij er aan de andere kant nog in aan het gaan is. Zoiets is alleen leuk als er ook daadwerkelijk een trein komt en dat was bij alle vier de stops die we vandaag bij Spiral Tunnels gemaakt hebben (er zijn er twee, of in ieder geval twee viewpoints) niet het geval. Dus reden we door naar attractie nummer 1: de Takakkaw Falls, een mooie hoge waterval.

Onderweg naar een ander deel van het park kwamen we voorbij het dorpje Field. Daar hebben we even een beker warme chocomel (Geriejan) en French Vanilla Latte (ik) gehaald. Opeens hoorden we de brandweerwagen. Het bleek dat de Canada Day Parade daar net zou gaan beginnen. Aangezien er maar 250 mensen in het dorpje wonen, was die niet lang, maar het was leuk om eens te zien. Het kwam in feite neer op een soort watergevecht tussen de plaatselijke jeugd en de brandweer. De brandweer met de spuitwagen, de kinderen met supersoakers en waterballonnen, dus het laat zich raden wie er won.

Maar het zag er wel heel gezellig uit en aan het einde van de parade, naast het visitor center van Yoho, werd de dorpsbarbecue inmiddels ook opgestart. In datzelfde visitor center kregen wij een kaart met korte wandelroutes en een paar Canadese vlaggetjes, dus die hebben we met het stokje in de ventilatiegaten van de auto gehangen. Vieren wij ook een beetje Canada Day!
Vervolgens reden we door naar de Natural Bridge, waar het water een soort 'brug' uit de stenen heeft gesleten. Die hebben we in de VS wel eens mooier gezien, maar deze had wel een heel bijzondere N-vorm.

Daarna zijn we naar Emerald Lake gereden. We wilden daar de wandeling om het meer heen gaan doen, die is 5,2 kilometer lang en zou rolstoeltoegankelijk moeten zijn, dus dat zou een makkie worden zonder modder! Helaas begon het een beetje te druppelen toen we aan de wandeling begonnen. Eenmaal halverwege was de miezer overgegaan in harde, striemende regen. En toen hield ook het geplaveide pad op en werd het pad eigenlijk één grote modderpoel. Dus veranderde de mooie wandeling in een glibberpartij in de regen. Niet leuk! Gelukkig had ik een paar foto's gemaakt terwijl het nog droog was.

We besloten om een eindje verderop te kijken of de wandeling naar de Wapta Falls wel te doen was. En warempel: we reden een paar kilometer van het meer vandaan en het weer sloeg om als een blad aan een boom. Bij Wapta Falls scheen zelfs een zonnetje. Het uitzicht vanaf de parkeerplaats was net een schilderij.

De wandeling zelf was redelijk goed te doen, ook wel modderig, maar daar kon je nog omheen lopen. De waterval zelf viel wat tegen, die zijn er hier wel mooier te vinden, maar de wandeling (5,4 kilometer retour) was wel leuk.

Inmiddels was het vier uur en gingen we weer op weg naar Lake Louise. Ook hier scheen inmiddels de zon, dus besloten we om het meer zelf nog eens te gaan bekijken met een mooie blauwe achergrond en een zonnetje erbij. Dat zag er toch een stuk vrolijker uit dan met die dreigende lucht van gisteren!

Terug in de Lake Louise Inn zijn we maar weer bij het restaurant van het hotel gaan eten. Terwijl ik dit schrijf, zit de was in de droger. En zometeen gaan we weer lekker van het bubbelbad en het stoombad genieten! Morgen gaan we naar Kootenay, waar we hoogstwaarschijnlijk geen internet zullen hebben, dus het verslag laat waarschijnlijk een dage op zich wachten. Hopelijk laten de weergoden ons niet in de steek...