Dag 19: Canmore - Drumheller

Vanochtend stonden we al om zes uur naast ons bed, want we wilden vroeg vertrekken richting Drumheller. Na wederom een heerlijk ontbijt vertrokken we rond half acht. De rit die volgde, was heel bijzonder. Al snel werd de omgeving wat minder bergachtig en wat meer heuvelachtig. Toen kwam Calgary, waar we over de snelweg doorheen gereden zijn. Behoorlijk grote stad! Na Calgary reden we door vlak, prairie-achtig landbouwgebied. Een flink verschil met de afgelopen weken. We stopten dus even voor een foto.

En wat hoort er bij de prairie? Juist ja: een prairiehondje!

Eenmaal bij Drumheller gebeurde er iets geweldigs. Eerst reden we nog gewoon door landbouwgebied, daarna een heuvel, een bocht om en BOEM! Opeens zit je midden in de badlands. Fantastisch gewoon. Een man had ons in Kootenay al verteld dat dat zou gebeuren als we via snelweg 9 zouden rijden en dat het hem, ook al kwam hij vaak in Drumheller, nog steeds iedere keer blij verraste. En dat kunnen we ons goed voorstellen, want zo'n plotselinge overgang is gewoon heel gaaf. Fijne afwisseling ook na al die bergen, meren en watervallen. En aangezien dit soort landschap - om het maar even afschuwelijk fout uit te drukken - Helemaal Ons Ding is, waren we meteen in ons element.

We stopten even bij het Visitor Centre, waar ze ons de weg hebben gewezen naar de hoodoos. Daar voor de deur staat ook 'the world's largest dinosaur' (ongeveer 25 meter hoog). Die heeft die titel waarschijnlijk verdiend omdat ze nergens anders op de wereld energie stoppen in zoiets onbenulligs als het bouwen van een grote dinosaurus, maar ach, het was wel even leuk om te zien.

Daarna zijn we naar de hoodoos gereden. Het was er behoorlijk druk, maar dat maakte de hoodoos er niet minder mooi om.

Je kon ook nog een stukje omhoog klauteren tegen de berg op. Je snapt niet hoe soepel sommige mensen dat doen. Wij gingen in ieder geval als twee wankele houten klazen omhoog en nog onvaster weer naar beneden, maar het was wel erg leuk.

Na een uurtje hadden we het daar weer gezien en gingen we door naar de Atlas Coal Mine, de we wilden bezoeken. We hebben de Tunnel Tour genomen en dat was heel interessant. We moesten er een helm met een ingewikkeld accusysteem voor de lamp bij op.

De gids vertelde onder meer dat de mijnwerkers min of meer werden 'geronseld' uit het buitenland, waar hen gouden bergen werden beloofd. Eenmaal in Canada bleek dat het werk slecht betaalde - ze kregen alleen geld voor brokken steenkool boven een bepaald formaat, en ze moesten zelf betalen om hun uitrusting te huren, dus als je niet genoeg steenkool boven haalde, kon het zelfs gebeuren dat jij de mijn aan het eind van de dag geld schuldig was in plaats van andersom. En soms kregen de mannen uitbetaald in krediet dat ze alleen in de winkel van de mijn konden uitgeven - en daar was alles vijf keer zo duur als in de stad. Al met al heel interessant om te horen.

Daarna zijn we naar het Royal Tyrell Museum gegaan, dat geheel gewijd is aan fossielen van dinosaurussen, die in dit gebied veel zijn (en worden) gevonden. We hebben nog gevraagd naar Amy & Tom (de namen van de medewerkers die we hadden gekregen van mensen die we in Saskatchewan River Crossing hadden gekregen) maar die kende het meisje bij de infobalie niet. NIet zo gek, want er werken daar ruim 200 mensen, dus hebben we de gewone rondgang door het museum maar gemaakt.

Trouwens, wat ik heel apart vond: we komen hier regelmatig mensen tegen die bij een heel strenge Christelijke kerk lijken te horen (vrouwen lange jurk en kapjes op, mannen opvallend normaal). Amish zullen het niet zijn, want die mogen niet autorijden, en het lijken me ook geen leden van die Fundamentalist Latter Day Saints-sekte waarvan de leider een paar jaar geleden in Texas is opgepakt, want daarvoor klopt de kleding en haardracht niet helemaal. Maar goed, duidelijk mensen die letterlijk geloven dat de wereld 6000 jaar geleden geschapen is, en die kwamen vandaag dat museum uit, waar overal wordt gepraat over dingen die 70 miljoen jaar geleden gebeurd zijn. Apart, niet?

Toen zijn we naar onze overnachtingsplaats van vannacht gegaan, de Inn & Spa at Heartwood. Daar werden we heel vriendelijk ontvangen ("Angelique!" ik: huh? "Well, you're not Warren, and you're not Ken, so I assumed you had to be Angelique"). Ze hebben ons ook een ongevraagde, maar erg fijne upgrade gegeven naar een luxere kamer. Dus ligt Geriejan nu in de jacuzzi te bubbelen. :-)

Een dinertje bij een heerlijke Griek maakt deze dag compleet. Zometeen gaan we alvast alles goed inpakken, zodat we dat morgenavond in Calgary niet meer hoeven te doen. We gaan daar namelijk naar de Stampede, het grootste rodeo-evenement ter wereld, en dat schijnt één groot feest te zijn. We hebben kaartje voor de Evening Show en daarom zal het verslag van de laatste dag misschien later, of zelfs pas als wij thuis zijn, online komen, want om nou midden in de nacht nog een stukje te gaan tikken...